انقلاب آب در کشور عزیز ایران

مژده ای دل که شب نیمه شعبان آمد

 بر تن مرده و بی جان جهان جان آمد

بانگ تکبیر نگردرهمه عالم بر پاست

همه  گویند  مگر  جلوه  یزدان   آمد

اززمین نوربه بالا رود امشب زیرا

نور خورشید امامت همه  تابان  آمد

قائم آل محمد (عج)گل گلزار رسول 

حجه بن الحسن (عج)آن مظهر ایمان آمد

شبی را به خوابم بیا، نازنین!
دلم را پُر از بوی خورشید کن

بیا چشمه غصه‌های مرا
پُر از جوششِ شعر امید کن

بیا که جهان، زیر هر گام تو
پُر از رویش سبزه‌ها می‌شود

دلِ آسمان، پُر زِ رنگین کمان
زمین، غرق ذکر خدا می‌شود

بی‌قرار تؤام و در دل تنگم گِله‌هاست

آه! بی‌تاب شدن عادت کم حوصله‌هاست

مثل عکس رُخ مهتاب که افتاده در آب

در دلم هستی و بین من و تو فاصله‌هاست

بی‌تو هر لحظه مرا، بیم فرو ریختن است

مثل شهری که به روی گُسل زلزله‌هاست

آسمان با قفس تنگ چه فرقی دارد؟

دیدنت آرزوی روز و شب چلچله‌هاست

باز می‌پرسم از آن مسئلة دوری و عشق

و ظهور تو جواب همة مسأله‌هاست

     سالی گذرد بی‌تو مرا روز؛ بیا

جان سوخت، تو ـ ای شعلة جان‌سوز! ـ بیا

لبریز شده کاسة صبرم، جانا

ای از همه غایب ای دل افروز، بیا

ما شیفتة زلف سمن سای توییم

دل دادة قامت دل آرای توییم

هرچند فسرده‌ایم در باغ حیات

دل خوش به ظهور سرو بالای توییم